Yaşayan Efsaneler - 2

Bu haftaki programı Sylvie Vartan ile açtık. Sanatçının, çocukluk aşkından bahsettiği 1979 tarihli parçası Nicolas, aynı zamanda La Maritza, Comme un garçon, La drôle de fin gibi ünlü şarkılarını da yeniden yorumladığı "Une vie en musique" (2015) adlı albümde de yer alıyordu. bu albümde. Sylvie Vartan iki binli yıllarda altı stüdyo albümü çıkardı. Sanatçı son olarak, eski eşi Johnny Hallyday’in ölümünün ardından Hallyday’in son eşi Laetitia ve çocukları David ve Laura arasında yaşanan miras tartışmaları sırasında gündeme gelmişti. Programın ikinci şarkısı, yine Johnny Hallyday’e oldukça yakın biri isim olan Eddy Mitchell'e aitti. Altmışlı yıllar Fransız rock müziğinin iki numaralı ismi olarak niteleyebileceğimiz Mr. Eddy, geçtiğimiz aylarda sevilen şarkılarını farklı meslektaşlarıyla birlikte yorumladığı “La même tribu” adlı iki albüm yayınladı. Bu albümlerde yer alan şarkılardan biri de sanatçıyı daha önce Johnny Hallyday’le bir araya getiren 2006 tarihli On veut des légendes’dı. Tam da bu haftaki konseptimize vurgu yaparcasına: toplumun efsanelere olan açlığından ve de onları bir çırpıda nasıl tükettiğinden bahsediyordu bu şarkısında Eddy Mitchell. Sanatçı, sözleri Claude Moine'a (yani kendisine) müziği ise Pierre Papadiamandis’e ait olan bu şarkı için, kadim dostu Johnny Hallyday’in ölümünün ardından yine Fransız müziğinin devlerinden biri olan Alain Souchon’la bir araya gelmişti.

Programın üçüncü şarkısı, kariyeri boyunca, ismini çok geniş kitlelere duyurma şansı bulamasa da fikirlerinden ve ideallerinden taviz vermeyen bir sanatçı olan Francesca Solleville'den geldi. Özellikle yetmişli yıllarda yayınladığı politik içerikli şarkılarla tanınan Solleville, aynı zamanda birçok ünlü şairin eserlerini de müziğe uyarlamıştı. Sanatçı yakın zamanda kaybettiğimiz Allain Leprest ve Jean Ferrat’nın da yakın dostuydu ve albümlerinde onların bazı şarkılarını da yorumladı. Artık seksen beş yaşını geride bırakan Solleville, buna karşın müzikten uzaklaşmadı ve iki binli yıllarda tam altı albüm yayınladı. Bunlardan en sonuncusu 2017 tarihli "Dolce Vita"ydı. Sanatçı bu çalışmasında günümüzde Dünyanın en ciddi meselelerinden biri olan mülteci sorununa değinen şarkılara da yer vermişti. Bunlardan biri olan Le mur Méditerranée'de milyonlarca insan için umuda yolculuğun ortasında dikilen Akdeniz duvarından bahsediyordu Solleville bizlere. 

Akdeniz’den bahsetmişken bizi biraz daha batıya, İspanya civarlarına götürecek olan biri isim olan Guy Marchand'la devam ettik programa. Aynı zamanda ünlü bir aktör olan ve televizyon için canlandırdığı detektif Nestor Burma karakteriyle de tanınan sanatçı, oldukça özel bir sese sahip. İlk olarak 1965’de La passionata adlı şarkıyla şöhrete kavuşan Marchand, bu şarkıyı İspanyol Kadını ismiyle Sezen Cumhur Önal’ın yazdığı sözlerle Türkçe olarak da seslendirmişti. Sanatçının son elli yılda şarkılarının temasının fazla değişmediğini söyleyebiliriz zira bu programda seslendirdiği parçasının adı da İspanyolca "Kadın" anlamına gelen Mujer. Parça, sanatçının 2006 tarihli "La dernière Vague" adlı albümünde yer alıyordu. Guy Marchand iki binli yıllara tam yedi stüdyo albümü sığdırmış, en son 2015’te klasikleşmiş Fransızca parçaları yorumladığı "Chansons de ma jeunesse – Gençliğimin şarkıları" adlı albümü yayınlamıştı. 

Altmışlı yıllarda Aline adlı parçasıyla şöhreti yakalayan Christophe, bunun ardından dönem dönem ortadan kaybolup daha sonra da çok ses getiren albümlerle önemli geri dönüşlere imza atmıştı. İki binli yılları da bir hayli üretken şekilde geçiren ve bu döneme dört albüm sığdıran sanatçı, özellikle 2001 tarihli "Comm'si la terre penchait" büyük yankı uyandırmıştı. Christophe, en son 2016’nın Nisan ayında "Les vestiges du chaos" adlı albümü yayınlamıştı ancak biz bu programda, onun 2008’de çıkardığı "Aimer ce que nous sommes" adlı çalışmasından bir parça dinledik. Sanatçı bu albümde Christophe Van Huffel ve Nicolas Gautier gibi isimlerle çalışmış, albüm Fransa listelerinde dört numaraya kadar yükselmişti. Bizim bu albümden seçtiğimiz şarkı ise sözleri Florian Zeller’e müziği ise Christophe’a ait olan Parle lui de moi idi.

Fransız Öpücüğünün ilk programını hatırlarsanız 1968 Mayıs’ına ayırmıştık. Bu programda o yıl ilk 45’liği La Cavalerie’yi yayınlayan Julien Clerc’den de bahsetmiştik. Bu yıl ellinci sanat yılını kutluyan Julien Clerc, en son geçen yılın Ekim ayında "À nos amours" adlı bir albüm yayınlamıştı. Sanatçı iki binlerde yedi stüdyo albümü çıkarmış, bunlardan en çok ilgi göreni ise 2005 tarihli "Double Enfance" olmuştu. Albümde Jean-Loup Dabadie, Carla Bruni ve Étienne Roda-Gil imzalı şarkılara yer vermişti Clerc. Albümün isim şarkısı ise anne-babasının boşanmasının ardından hayatı adeta ikiye bölünen bir çocuğu konu alıyordu. Parçanın sözleri Maxime Le Forestier imzası taşısa da bu sözler için aslında Julien Clerc’in kendi çocukluğundan esinlenilmişti.